راندمان و کیفیت یک شبکه کامپیوتری بستگی به کیفیت زیرساخت شبکه، یعنی رعایت استاندارد کابل کشی و ترانکینگ آن دارد. اگر نصاب بی‌تجربه و اصول کابل کشی را رعایت نکند قطعاً در آینده سازمان با مشکلات زیادی روبرو می‌شود. بنابراین با رعایت استاندارد کابل کشی شبکه، طبق اصول تعیین شده از سازمان استانداردسازی دیگر نیازی به ایجاد تغییر، و صرف هزینه زیاد بابت بروز مشکل در شبکه و یا تغییر در ساختار کابل کشی ندارید. پس از طراحی و راه اندازی شبکه و کابل کشی، فقط هزینه مربوط به پشتیبانی و نگهداری تجهیزات می‌باشد که این هزینه در قبال راه اندازی ابتدایی شبکه بسیار ناچیز است.
کابل فیبر نوری (OPGW (Optical Power Ground Wire و کابل فیبر نوری (ADSS (Arial Dielectric Self-Supported نوعی از کابل فیبر نوری می‌باشند که در خطوط فوق توزیع و انتقال صرفاْ به منظور انتقال دیتای صنعت برق مورد استفاده قرار می‌گیرند.
كابل فیبر نوری OPGW از یک یا چند تیوپ آلومینیومی یا فولاد ضد زنگ (Stainless Steel) حاوی تعداد معینی از تارهای فیبر نوری و سیم های فولادی با روکش آلومینیوم در لایه اول و سیم های فولادی، آلومینیومی و آلومینیوم آلیاژی یا ترکیبی از آنها در دیگر لایه‌ها بر اساس نوع مشخصات الکتریکی و مکانیکی مورد نظر تشکیل شده است.
از طرفی کابل ADSS بسته به سفارش مشتری همانند کابل OPGW از یک یا چند تیوپ PVC حاوی تعداد معینی از تارهای فیبر نوری با روکش HDPE در لایه اول و الیاف ابریشمی یا الیاف شیشه ای، نخ جذب آب و پرکننده های دیگری در لایه ها، بر اساس نوع مشخصات فنی و محیطی مورد نظر مشتریان تشکیل شده است.
تعداد تارها یا Core فیبرهای نوری به‌کارگرفته شده در تیوپ ها متغیر بوده و بر اساس نیاز و درخواست مشتری می‌تواند از ۱ فیبرنوری آغاز شده و به اعدادی همچون ۴۸،۲۴،۱۲ و حتی بالاتر نیز برسد.
از كابل های OPGW در بالاترین نقطة دكل های خطوط انتقال استفاده می‌شود. کابل های OPGW از نظر ظاهری مشابه سیم های گارد (شیلدوایر) یا هادی های ACSR بوده و در خطوط قدیمی موجود جایگزین سیم های گارد شده و در طراحی خطوط جدید انتقال به عنوان محصولی با دو کاربرد مورد استفاده قرار می‌گیرند.
كاربردهای کابل فیبر نوری OPGW و ADSS:
این کابل ها در خطوط انتقال و توزیع به دو منظور استفاده می گردند:
کاربرد اول: محافظت از خطوط فاز حاوی جریان الکتریکی (هادی های انتقال هوایی) در برابر جریان های اتصال کوتاه و جریان‌های آنی رعد و برق و ارت نمودن این حریان‌ها و انتقال آنها به زمین از طریق دکل های انتقال.
کاربرد دوم: انتقال داده های صوتی و تصویری با به کارگیری فیبرهای نوری.
ویژگی ها و فواید اجرا و انتقال کابل های فیبر نوری از دکل های انتقال هوایی:
اجرا و انتقال کابل های فیبر نوری از طریق دکل های انتقال هوایی دارای فواید بسیاری نسبت به كابل های فیبر نوری منتقل شده از طریق زمین می‌باشد، به عنوان مثال میتوان به هزینه بسیار کمتر نصب هوایی هر كیلومتر از این كابل ها نسبت به كابل های زمینی، كاهش آسیب های وارد شده به کابل ناشی از گود برداری ها، گسترش مسیر‌ها، جایگزینی سیستم های فاضلاب زیر زمینی و … اشاره نمود.
همچنین با توجه به دو منظوره بودن کابل فیبر نوری صنعت برق میتوان علاوه بر محافظت از خطوط فاز حاوی جریان الکتریکی در برابر اتصال‌های کوتاه و جریان های صاعقه از قابلیت کابل های فیبر نوری نیز در انتقال داده های صوتی و تصویری بهره جست و در مکان‌هایی که انتقال فیبرهای نوری از طریق کابلهای زمینی دارای هزینه زیادی می‌باشد (مانند مناطق کوهستانی و …) هزینه این امر را کاهش داد.
کابل فیبر نوری هوایی
کابل فیبر نوری هوایی باید دارای ویژگی های زیر باشد
عدم نفوذ آب به داخل آن
دارای روکش لوز تیوب loose-tube
روکش اوت دور مقاوم در برابر شرایط جوی سرد و گرم
دارای قابلیت Self Support
مقاوم برابر اشعه ماورا بنفش و تشعشعات میدانی
بستر سازی کابل کشی هوایی فیبر نوری
کابل کشی هوایی فیبر نوری می تواند بر روی دیوار و یا دکل اجرا گردد. برای هر کدام از این روش ها بستر خاص آن را اجرا می کنیم.
کابل کشی فیبر نوری بر روی دیوار
ابتدا می بایست بستر لازم جهت فیبر کشی را فراهم نمود. نصب فیبر بر روی دیوار می تواند از داخل لوله گالوانیزه و یا سینی فلزی انجام پذیرد. هر جند فیبر های نوری Outdoor دارای استحکام در برابر شرایط سخت می باشند اما به دلیل جلوگیری از ضربه و آسیب های عمدی یا سهوی می بایست داخل بستر مناسب اجرا شود. در صورتی که تعداد فیبر نوری کم باشد می توان از لوله گالوانیزه با قطر حداقل ۱٫۵ برابر کابل بهره گرفت. زمانی که تعداد کابل فیبر نوری زیاد باشد سینی فلزی می تواند تعداد بیشتری کابل را در خود جای دهد. در هنگام اجرای کابل کشی فیبر نوری داخل سینی و لوله باید مواظب زوایا بود تا فیبر دچار خمش زیاد نگردد. بدین منظور از زوایای پهن و زانویی با قطر مناسب استفاده می کنیم.
کابل کشی فیبر نوری بر روی دکل
در این نوع کابل کشی نیز ابتدا نیاز به بستر سازی داریم. در صورتی که بستر مناسب وجود نداشت اقدام به نصب دکل می نماییم.
ابتدا نقشه مسیر را مورد مطالعه قرار داده و موانع را شناسایی می کنیم. مسیر را مشخص و ارتفاع دکل مورد نیاز را حساب می کنیم. به طور عموم از دکل های ۶ یا ۸ متری جهت کابل کشی هوایی استفاده می شود اما در صورت نیاز این متراژ قابل تغییر می باشد.
در صورتی که اجرا در شهر و جاده باشد با شهرداری و اداره راه و سایر ادارت مرتبط هماهنگی و مجوز لازم را اخذ می نماییم.
محل نصب دکل ها را علامت گذاری کرده و بر روی نقشه مشخص و شماره گذاری می کنیم. فاصله بین دو دکل معمولا ۳۰ متر در نظر گرفته می شود که با توجه به مسیر قابل تغییر است.
محل نصب دکل ها حفاری شده و فوندانسیون لازم نصب می گردد.
