تنظيمات و تغييرات در VLAN

استفاده از VLAN برای جداسازی ترافیک VoIP

اطلاعات زیادی در شبکه در حال ارسال و دریافت هستند و سعی می کنند سهم بیشتری از پهنای باند را به خود اختصاص دهند. هر صفحه وبی که کارمندان باز می کنند، هر پایگاه داده ای که برای ثبت یک رکورد جدید فراخوانی می شود، تماس هایی که در سیستم CRM ثبت می شوند و … همگی از یه زیر ساخت و کابل های شبکه مشترک استفاده می کنند. برای نرم افزارها در این شیوه مشکلی به وجود نخواهد آمد چرا که با ساز و کارهای اصلاح خطایی که دارند در صورت به مقصد نرسیدن یک بسته اطلاعاتی این مشکل را شناسایی کرده و آن را برطرف می کنند. اما در VoIP داستان به کلی متفاوت است. به مقصد نرسیدن یک بسته از ترافیک VoIP به معنای قطع و وصل شدن صدا است. به عنوان مثال، اگر مشتری در زمان شنیدن صدای شما با مشکل مواجه شود، بر روی تجربه خرید او تاثیر منفی خواهد گذاشت. راه‌های بسیار زیادی برای حل این مشکل وجود دارد که از پر طرفدارترین آن‌ها می‌توان به ایجاد VLAN اشاره کرد.

ساخت یک LAN مجازی دقیقا مانند این است که شما در درون کامپیوتر شخصی خود، یک کامپیوتر مستقل ایجاد کنید. به صورت طبیعی، بخشی از ترافیک موجود در شبکه، به اطلاعاتی بازمی‌گردد که برای مدیریت بخش‌های مختلف شبکه ضروری است. یکی از مزیت‌های سرویس VoIP این است که شما می‌توانید بدون نیاز به هزینه اضافه و تنها با استفاده از یک VLAN، مسیر انتقال چنین اطلاعاتی را جدا کرده و شانس قطع ارتباط را به حداقل برسانید. در این حال شما می‌توانید مطمئن باشید که هرگونه دخالت خارجی در شبکه ( به عنوان مثال دانلود یک فایل) بر روی کیفیت تماس صوتی و یا تصویری تاثیری نخواهد داشت. این کار همچنین مدیریت بخش‌های مختلف سیستم را ساده‌تر می‌سازد.

حال در اینجا دو سوال بسیار مهم مطرح می‌شود. سوال اول اینکه اختصاص پهنای باند به هر VLAN با چه منطقی صورت می‌پذیرد؟ سوال دوم این که آیا کاهش پهنای باند برای ترافیک ثابت شبکه، اختلالی در کارکرد شبکه به وجود نمی‌آورد؟ پاسخ به این سوالات تنها در زمانی امکان پذیر خواهد بود که شرایط به صورت واقعی پیاده سازی شده و عملکرد بخش‌های مختلف مورد بررسی قرار بگیرد. درست است که انتقال بی نقص صدا از اهمیت بالایی برخوردار است. اما شما نباید همه چیز را فدای آن بکنید. ادمین شبکه موظف است تا اپلیکیشن‌هایی که پهنای باند فراوانی در شبکه اشغال می‌کنند را پیدا کرده و شبکه را طوری طراحی کند که زیر ساخت‌های آن بتوانند بالاترین ظرفیت خود را ارائه دهند.

صوت یا صدای انسان سیگنالی آنالوگ است. بنابراین برای انتقال در مبدأ از یک مبدل سیگنال آنالوگ به دیجیتال، استفاده می شود. با توجه به اینکه صوت می‌ بایست جهت انتقال از طریق شبکه IP به بسته‌ هایی از جنس دیتا تبدیل شوند، دیجیتال شدن سیگنال صوت باید انجام پذیرد. در طی مراحل تبدیل آنالوگ به دیجیتال،  Codec ها نقش مهمی ایفا می‌کنند. در طرف مقابل پس از دریافت، عمل عکس انجام خواهد پذیرفت. سیگنال دیجیتال که از طریق شبکه IP انتقال یافته، در مقصد و توسط یک تبدیل کننده از حالت سیگنال دیجیتال به آنالوگ تبدیل می شود. سیگنال دیجیتال بسیار ساده‌تر قابل کنترل است. فشرده سازی، مسیریابی، تبدیل آن به فرمتی مناسب و مقاوم در برابر نویز از مواردی است که کنترل آن ها در حالت دیجیتال ساده تر انجام می پذیرد. ارزان بودن به کارگیری شبکه ی داده جهت انتقال صوت، استفاده بهینه از پهنای باند، توانایی ارسال با نرخ بیت های مختلف، امکان انتخاب کیفیت مکالمه و در نتیجه تعیین میزان هزینه از طرف کاربر و اضافه نمودن سرویس های جدید از مزایای این تکنولوژی می باشند. این تکنولوژی همراه با مزایای بسیاری که ارائه می دهد، با توجه به ماهیت شبکه های IP، ریسک های امنیتی نیز در پی دارد و به کارگیری آن نباید بدون در نظر گرفتن ملاحظات امنیتی انجام شود.